Πόση απόσταση χωρίζει την ανθρώπινη ψυχή από την αγκαλιά του Δημιουργού; Ένας δρόμος στρωμένος με αγκάθια επιλογών, με σκόνη αυταπάτης, εκεί όπου η φωνή της επιθυμίας πνίγει την αληθινή πνευματική κλήση. Σαν καράβι δίχως πυξίδα, που παραδέρνει στα αφρισμένα κύματα του εφήμερου, ο άνθρωπος χάνεται, συχνά, σε έναν κυκεώνα αναζητήσεων, σε μια έρημο πνευματική, όπου η ύπαρξη φθείρεται σαν άψυχη σάρκα. Μέσα στην αβυσσαλέα πτώση, όμως, υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα, σαν ένα λουλούδι που ανθίζει μέσα από τα ερείπια, να αναδυθεί η επίγνωση, η συντριβή, η λαχτάρα για επιστροφή. Μια επιστροφή που δεν είναι απλώς μια κίνηση, αλλά μια βαθιά μεταμόρφωση, μια αναγέννηση της ψυχής…
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου