Βρέθηκε τοποθετημένο σε ρηχό λάκκο, στο δυτικό τμήμα του νεολιθικού οικισμού της Μάκρης (Αλεξανδρούπολης, Ν. Έβρου).
Η περιοχή της Μάκρης κατοικήθηκε από τους πανάρχαιους χρόνους. Η θέση στάθηκε στρατηγική γι' αυτό και κατοικήθηκε συνεχώς χωρίς διάλειμμα. Το μικρό φυσικό λιμάνι της ήταν το καταφύγιο των πλεούμενων, η φυσικά οχυρή τοποθεσία της κοντά στη θάλασσα ελέγχει την Εγνατία οδό, η ύπαρξη άφθονου νερού που πηγάζει από τα στέρνα του βουνού κινούσε νερόμυλους και ποτίζει σήμερα το μεγάλο ελαιώνα και το ήπιο κλίμα ήταν τα μεγάλα προτερήματα του τόπου που τον έκαμαν ιδανικό για κατοικία.
Πάνω από την παραλία ένας φυσικός όγκος με μία τούμπα (γήλοφο) στην κορυφή του. Μέσα στο βράχο ανοίγεται μία σπηλιά, γνωστή στους ντόπιους ως Σπηλιά του Κύκλωπα, η οποία παρουσιάζει ίχνη χρήσης από τα προϊστορικά χρόνια έως τα βυζαντινά χρόνια, ενώ περιφερειακά της έχουν λαξευτεί διάφορες κατασκευές, όπως κόγχες και σκαλοπάτια.
Σύμφωνα με τις διεξαχθείσες αρχαιολογικές ανασκαφές, η περιοχή της Μάκρης φέρεται να κατοικήθηκε ήδη από την νεολιθική περίοδο. Στην περιοχή ανακαλύφθηκε ένας σημαντικός νεολιθικός οικισμός (4500 – 3000 π.Χ.) με υπολείμματα δαπέδων κατοικιών, πλίθινους τοίχους, ενισχυμένους με πασσάλους, φούρνοι, και τρεις νεολιθικές ταφές κάτω από τα δάπεδα των κατοικιών. Συνέχισε να κατοικείται από πρωτοθρακικούς ελληνικούς πληθυσμούς κατά την Εποχή του Χαλκού (3000 – 1050 π.Χ.) και η ζωή συνεχίσθηκε και κατά την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (1050 – 650 π.Χ.), όταν γύρω στο 1000 π.Χ. ιδρύθηκε εδώ ένας μικρός θρακικός οικισμός, η αρχαία θρακική πόλις Τέμπυρα με οχυρωμένο εμπορικό σταθμό, κατασκευασμένο από Έλληνες αποίκους.
Στο χωριό έχουν βρεθεί και απομεινάρια τειχών και λοιπών κτισμάτων της βυζαντινής περιόδου, βυζαντινές οχυρώσεις, εκκλησίες του 10ου και 12ου αιώνα, ερείπια οθωμανικής περιόδου (λουτρά / χαμάμ) και μπεκτασήδων.
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου