Παρατηρήσεις: Το πράσινο σκουλήκι νυμφώνεται και διαχειμάζει στο έδαφος σε βάθος 5-10cm ενώ το ρόδινο σκουλήκι διαχειμάζει με τη μορφή της «εν διαπαύση προνύμφης» στα στελέχη των βαμβακόφυτων ή στα εναπομείναντα καρύδια και σε ρωγμές του εδάφους. Η επιτυχής διαχείριση των εντόμων που διαχειμάζουν αποτελεί ένα κρίσιμο παράγοντα του ελέγχου των εντόμων κατά τη νέα καλλιεργητική περίοδο. Δηλαδή, όσο μικρότερος είναι ο πληθυσμός που θα καταφέρει να διαχειμάσει τόσο το καλύτερο θα προβεί για την προστασία των νέων βαμβακοφυτειών.
Συστάσεις - καλλιεργητικές πρακτικές: Έχοντας υπόψη τα παραπάνω κρίνεται απολύτως απαραίτητο να προβαίνουμε στις κατάλληλες καλλιεργητικές φροντίδες των βαμβακοφυτειών αμέσως μετά τη συγκομιδή ώστε να προκαλούμε ελαχιστοποίηση του αριθμού των επιτυχώς διαχειμαζόντων εντόμων.
Για την επίτευξη των παραπάνω απαιτείται άροση του εδάφους (όργωμα με υνιοφόρο αλέτρι) μετά τη στελεχοκοπή σε βάθος 20 έως 25 εκατοστών κατά το φθινόπωρο σε όλα τα χωράφια που καλλιεργήθηκαν με βαμβάκι ανεξαρτήτως της επόμενης καλλιέργειας του χωραφιού. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνονται πλήρης αναστροφή του εδάφους και πλήρης ενσωμάτωση των θρυμματισμένων από τη στελεχοκοπή υπολειμμάτων των βαμβακόφυτων στο έδαφος με τα παρακάτω αποτελέσματα:
- Άμεση καταστροφή των νυμφών.
- Έκθεση των νυμφών σε αντίξοες κλιματικές συνθήκες.
- Έκθεση των νυμφών σε αντίξοες εδαφικές συνθήκες (π.χ. υδατικός κορεσμός του εδάφους σε συνδυασμό με τις χαμηλές θερμοκρασίες αυτού).
- Μεταφορά των νυμφών σε βάθη 20 έως 25 εκατοστά με επακόλουθο μηχανική αδυναμία εξόδου των πεταλούδων στην επιφάνεια του εδάφους.
- Καταστροφή των στοών εξόδου των πεταλούδων με επακόλουθο μηχανική αδυναμία εξόδου των πεταλούδων στην επιφάνεια του εδάφους.
Η χρήση άλλων καλλιεργητικών πρακτικών όπως ρίπερ, καλλιεργητής, δισκοσβάρνα κ.α., αντί του οργώματος με υνιοφόρο αλέτρι, δεν επιτυγχάνουν αναστροφή του εδάφους και ως εκ τούτου δεν αποτελούν αποτελεσματικές μεθόδους ελέγχου του πράσινου και του ρόδινου σκουληκιού.
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου