Με αφορμή την 8η Μάρτη - Ημέρα της εργαζόμενης γυναίκας
«Μαγείρευε όλο φροντίδα
Μη λυπηθείς κανένα κόπο!
Δούλευε, δούλευε ακόμα πιο πολύ!
Κάνε οικονομία, μοίραζέ τα πιο καλά!
…
Το ζήτημα για το κρέας, που σας λείπει στην κουζίνα
Δεν πρόκειται μες στην κουζίνα να κριθεί!
…
Δεν πάει έτσι άλλο πια
Αλλά η διέξοδος ποια είναι;»
(Αποσπάσματα από το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρeχτ "Στις γυναίκες")
της Βάνας Δινδίνη
Οργή που θα τη στρέψουμε μαζί απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο. Στο κράτος που είναι εχθρικό για το λαό, στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις του (όποιας απόχρωσης ή μορφής και να είναι), στους ομίλους και τις μεγάλες εταιρίες που μετράνε τα κέρδη τους, την ώρα που εμείς μετράμε τους νεκρούς μας.
Με αφορμή την 8η Μάρτη, ως ΚΚΕ απευθυνόμαστε σε εσάς που μπορεί να έχετε τις επιφυλάξεις σας, αναγνωρίζετε όμως τη συνέπεια του. Σε όλες όσες σκέφτεστε ότι όντως «δεν πάει άλλο!». Σας καλούμε να κάνετε κριτήριο σκέψης, δράσης και ψήφου τις σύγχρονες ανάγκες σας και να εμπιστευτείτε το ΚΚΕ.
Γιατί το ΚΚΕ είναι το μοναδικό Κόμμα που διαχρονικά θέτει στο επίκεντρο το ζήτημα της γυναικείας χειραφέτησης και ισοτιμίας.
Για αυτό και διεκδικούμε μέσα και έξω από τη Βουλή το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Διεκδικούμε μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού και της μητρότητας, μέτρα στήριξης των νέων ζευγαριών, ποιοτικό ελεύθερο χρόνο.
Παλεύουμε για ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλλα, διεκδικούμε μέτρα ουσιαστικής προστασίας και υποστήριξης των κακοποιημένων γυναικών, των παιδιών, των οικογενειών των δολοφονημένων γυναικών. Αναδεικνύουμε τους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες που γεννούν τους δράστες - τέρατα και αφήνουν τις γυναίκες απροστάτευτες με τραγικές συνέπειες.
Κάθε γυναίκα λοιπόν έχει συμφέρον από ένα δυνατό ΚΚΕ. Ακριβώς επειδή θέτουμε όλες μας τις δυνάμεις στην οργάνωση του κοινού αγώνα ανδρών και γυναικών απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Μέσα σε αυτόν τον αγώνα όλες μας αντλούμε θάρρος, δύναμη και αντοχή ώστε να παλέψουμε για τη ζωή που ονειρευόμαστε, για την κοινωνία της πραγματικής απελευθέρωσης των γυναικών από κάθε κοινωνική ανισοτιμία.
Για να γίνουμε πρωταγωνίστριες στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες μας!
Γιατί αυτό είναι το σύγχρονο και αναγκαίο στον 21ο αιώνα.
Βάνα Δινδίνη
Δικηγόρος
Υποψήφια βουλευτής Έβρου με το ΚΚΕ
8η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
της Σωτηρίας Μαραγκοζάκη
Βρίσκει τους νέους και τις νέες, τη νεολαία, δηλαδή το νέο λαό της - αυτό σημαίνει η λέξη «νεολαία» - να μετρά αδικαιολόγητες απουσίες μα και να διατρανώνει ως ώριμο τέκνο την οργή της για το διαρκές, το διαχρονικό έγκλημα όλων των κυβερνήσεων σε βάρος της.
Ενάντια στους θιασώτες του εκμεταλλευτικού συστήματος, τους επηρμένους αστόχαστους της δήθεν σωστής πλευράς και του τέλους της Ιστορίας που ήρθε ο καιρός να δουν στην πράξη τί σημαίνει και τί είναι η διαλεκτική της ζωής και του αγώνα. Είναι η αδυσώπητη πάλη ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, το παλιό και το καινούριο, την αναγέννηση και την παρακμή, το δίκαιο και το άδικο. Είναι το ηχηρό παρών του πιο ζωντανού και ζωηρού κομματιού της κοινωνίας μας για τους τραγικούς απόντες που δεν πρόλαβαν, μάλλον που δεν τους επέτρεψαν να ζήσουν.
Είναι όσοι και όσες ορκίζονται στη γροθιά τους, όπως έκαναν τότε στο παρελθόν, στις 8 του Μάρτη του 1857, οι εργάτριες, ράφτρες και υφάντριες στη Νέα Υόρκη διεκδικώντας το μέλλον. Είναι όλα όσα θα γίνουν στο μέλλον για όσους και όσες δεν φοβούνται όσα γίνουν με αυτούς και όχι χωρίς αυτούς, που λογαριάζονται απόκληροι, παρίες, υπεράριθμοι, αναλώσιμοι επιβάτες στο τρένο του φαύλου καπιταλισμού, το τρένο του χαμού. Γιατί ίσαμε δω και μη παρέκει.
Γιατί οι γυναίκες και οι άνδρες στην ακμή τους, ολόκληρη η γενιά που σήμερα ανήκει σε σχετικά νεότερες ηλικίες βλέπουν και συνειδητοποιούν πως αν δεν αγωνιστούν τους μέλλεται η παρακμή και το πρόωρο κοινωνικό γήρας. Είναι οι νέοι και οι νέες που μεγάλωσαν σε συνθήκες βαθιάς κρίσης με την αίσθηση πως τους στερούν την προοπτική. Σε μια χώρα όπου οι κυβερνώντες κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά περικόπτουν διαρκώς τις δυνατότητες μόρφωσης, εργασίας, ασφάλειας, αξιοπρεπούς διαβίωσης σε έναν κόσμο ολοένα πιο βάρβαρο και αβίωτο με το κέρδος υπεράνω πάντων.
Είναι η υποκρισία του συστήματος που στο όνομα της ισότητας καταργεί τις όποιες θετικές ρυθμίσεις υπέρ των γυναικών και κυρίως της μητρότητας - το ίδιο κάνει και στην περίπτωση των ΑμεΑ - διότι αυτή η «λογική» ορίζει πως όλοι πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα! Ισότητα όμως χωρίς δικαιοσύνη ίσον ανισοτιμία. Ίσα πολιτικά δικαιώματα σε κοινωνικά άνισους ανθρώπους.
Λησμονώντας εκ του πονηρού τα αυτονόητα. Ότι δε γίνεται ισότητα δικαιωμάτων των δύο φύλων όταν παραγνωρίζονται οι βιολογικές διαφορές, αλλά και οι διαφορές κοινωνικής φύσης που έχουν ήδη διαμορφωθεί σε βάρος των γυναικών μέσα στους αιώνες. Και είναι αυτές ακριβώς οι διαφορές που λειτουργούν ως εμπόδια στη χειραφέτηση, τη συμμετοχή και τη δράση των γυναικών.
Για όλα τα παραπάνω είναι ανάγκη να αντισταθούμε αγωνιστικά στην εμπορευματοποίηση και τον εκφυλισμό σε γιορτή της γυναίκας της 8ης Μαρτίου από Ημέρα μνήμης και τιμής εκείνων των πρωτοπόρων εργατριών στη Νέα Υόρκη, εκατόν πενήντα χρόνια σχεδόν πριν.
Σωτηρία Μαραγκοζάκη
Δημοσιογράφος - συγγραφέας
Υποψήφια βουλευτής Έβρου με το ΚΚΕ
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου