1871, τα γεγονότα που οδήγησαν στην πρώτη προλεταριακή εξουσία της ιστορίας, της Παρισινής Κομμούνας.
Οι προβολές της Κ.Λ.Α. γίνονται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης με ώρα έναρξης, τη Δευτέρα στις 20:15 και την Τρίτη στις 21:30. Εισιτήριο 5 ευρώ γενική είσοδος, 4 ευρώ για τα μέλη της ΚΛΑ και 3 ευρώ για φοιτητές, μαθητές, άνεργους, πολύτεκνους.
Σοβιετική Ένωση, 1929
Σκηνοθεσία: Γκριγκόρι Κόζιντσεφ, Λεονίντ Τράουμπεργκ
Σενάριο: Γκριγκόρι Κόζιντσεφ, Λεονίντ Τράουμπεργκ
Μουσική: Ντμίτρι Σοστάκοβιτς
Πρωταγωνιστούν: Ντέιβιντ Γκούτμαν, Γιελένα Κουζμίνα, Αντρέι Κοστρίσκιν, Σεργκέι Γκεράσιμοφ Γιανίνα Ζέιμο, Σοφία Μαγκάριλ.
Διάρκεια: 95 λεπτά
Ιστορικό και θεωρητικό πλαίσιο της ταινίας
To 1871, στον αναβρασμό του Γαλλοπρωσικού πολέμου, με τους Γάλλους αστούς να συνθηκολογούν με την Πρωσία και τους εργάτες και μικροαστούς να κρατάνε σθεναρή αντίσταση και μη παράδοση των όπλων, η Γαλλία βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική στιγμή.
Η Λουίζ, πωλήτρια σε ένα πολυκατάστημα καπιταλιστών εμπόρων, που βρίθει από υπερκαταναλωτικούς αστούς, γνωρίζει έναν ηρωικό νεαρό στρατιώτη και τον ακολουθεί στον επαναστατικό εργατικό αγώνα. Συμμετέχει κι αυτή ενεργά στις μάχες, αντιστέκεται στην παράδοση των κανονιών στους κυβερνητικούς, κανονιών που είχαν αποκτήσει οι εργάτες ύστερα από δικό τους έρανο και όχι με κρατικά χρήματα, και πολεμά μέχρι τέλους. Έτσι, στο Παρίσι δημιουργείται μια κομμούνα, που αναλαμβάνει την εξουσία, κάνει πρωτοποριακές κοινωνικο-πολιτικές μεταρρυθμίσεις, πρωτόγνωρες στην ιστορία, και καταπνίγεται αιματηρά από την αντιδραστική κυβέρνηση των Βερσαλλιών.
Φτιαγμένη για να υμνήσει το πνεύμα της Παρισινής Κομμούνας, η «Νέα Βαβυλώνα» εξυπηρέτησε κυρίως την ορατότητα του κινήματος στο οποίο πρωταγωνίστησαν οι δύο δημιουργοί της. Τόσο ο Κόζιντζεφ όσο και ο Τράουμπεργκ υπήρξαν οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της «Φάμπρικας του Εκκεντρικού Ηθοποιού», μιας πειραματικής ομάδας που στις αρχές της δεκαετίας του '20 υιοθέτησε την εκκεντρικότητα ως κυρίαρχη τάση, προσπαθώντας να αναζητήσει τη θέση της ανάμεσα στον φουτουρισμό, τον σουρεαλισμό και τον ντανταϊσμό, μεταφέροντας αρχικά στο θέατρο και μετέπειτα στο σινεμά τις τεχνικές καινοτομίες του Σεργκέι Αιζενστάιν και τα διδάγματα του Bσέβολοντ Μέγιερχολντ γύρω από την υποκριτική τέχνη, σε έναν απαράμιλλο συνδυασμό σοσιαλιστικού ρεαλισμού και εξπρεσιονιστικής τέχνης.
Ιδανικό συμπλήρωμα η μουσική επένδυση του Ντμίτρι Σοστακόβιτς (η πρώτη του για τον κινηματογράφο), ένα μείγμα αναφορών στην γαλλική μουσική του 19ου αιώνα, τις μελωδίες του Όφενμπαχ και κυρίαρχο ρυθμό το καν-καν που σε ένα διαστροφικό συνδυασμό - με κορυφαία στιγμή τον «πειραγμένο» εθνικό ύμνο της Γαλλίας - ολοκληρώνει τη σάτιρα των Κόζιντζεφ και Τράουμπεργκ απέναντι στην πολιτική τους θέση και αντίθεση.
Δείτε το trailer της ταινίας:
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου