Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον και έντονος προβληματισμός που εκφράστηκαν και στη συζήτηση που ακολούθησε καθώς, το τελευταίο διάστημα γίνεται μεγάλη συζήτηση γύρω από το θέμα του σχολικού εκφοβισμού ή αλλιώς του λεγόμενου "bullying" αλλά και των φαινομένων ρατσισμού σε σχολεία της χώρας.
Από την προβολή που άνοιξε την εκδήλωση αλλά και τη συζήτηση μετά τέθηκαν ερωτήματα όπως:
Είναι τυχαίο ότι τα περιστατικά βίας στο σχολείο αυξάνονται σε περιόδους οικονομικής κρίσης ή πανδημίας, όπως αυτή που διανύουμε σήμερα; Πόσο ευνοϊκό κλίμα για την ομαλή ανάπτυξη ενός παιδιού μπορεί, για παράδειγμα, να υπάρξει σε μια οικογένεια, όπου οι δυο γονείς είναι άνεργοι;
Αντίστοιχα, πως διαμορφώνεται η προσωπικότητα ενός παιδιού σε ένα σχολείο με ανύπαρκτες υποδομές (άθλησης, πολιτισμού κ.ά.), με λειψό εκπαιδευτικό προσωπικό ή με τμήματα των 30 ατόμων;
Το εκπαιδευτικό σύστημα με τις αξίες που προάγει και το συνολικό χαρακτήρα του, βρίσκεται μακριά από τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες των μαθητών. Ακόμη, μέσω των εξετάσεων τούς διαχωρίζει από πολύ μικρή ηλικία με βάση τις επιδόσεις τους, καλλιεργεί τον ανταγωνισμό και το ατομικό συμφέρον, συμβάλλοντας, έτσι, στην εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών.
Είναι απαραίτητο βασικά να κατανοηθούν καλά οι συνθήκες, το έδαφος μέσα στο οποίο γεννιούνται και αναπαράγονται. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε αυτά τα φαινόμενα να τα κατανοήσουμε και κατά συνέπεια να τα αντιμετωπίσουμε. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το όποιο πραγματικό πρόβλημα υπάρχει μέσω μιας γενίκευσης, που επιχειρείται πολλές φορές μέσα και από ασαφείς ορισμούς. Η λύση δεν μπορεί να είναι ατομική, όπως θέλουν να μας πείσουν. Ο εκπαιδευτικός - ψυχολόγος που πραγματικά ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της σχολικής βίας, δεν κλείνει τα μάτια στην παραπάνω πραγματικότητα. Αποκαλύπτει τις κοινωνικές αιτίες που το γεννούν και αγωνίζεται καθημερινά, τόσο μέσα στην τάξη, όσο και έξω από αυτή, για να τις εξαλείψει.
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου