Στην Ιεριχώ, την πόλη των φοινίκων, μα και της σιωπής, μια ψυχή διψασμένη για λύτρωση αναζητά την κάθαρση. Ο Ζακχαίος, ο αρχιτελώνης, ο άνθρωπος που η κοινωνία έχει στιγματίσει, σκαρφαλώνει στη συκομορέα, σαν να προσπαθεί να αγγίξει τον ουρανό, να ξεφύγει από το βάρος που τον καταδυναστεύει. Εκεί, ανάμεσα στα κλαδιά, τον βρίσκει το βλέμμα του Χριστού, γεμάτο αγάπη και κατανόηση, που διαπερνά την ψυχή του και σπέρνει τον σπόρο της ελπίδας. Η συνάντηση αυτή, φευγαλέα σαν αστραπή, θα σημαδέψει για πάντα τη ζωή του Ζακχαίου, ανοίγοντας μπροστά του έναν νέο δρόμο, γεμάτο προκλήσεις και ευκαιρίες. Σαν διψασμένος που βρίσκει νερό στην έρημο, ο Ζακχαίος αφήνεται στην αγκαλιά του Σωτήρα, έτοιμος να ακολουθήσει το κάλεσμά Του, να βιώσει το θαύμα της λύτρωσης. Μια λύτρωση που αγκαλιάζει και ολόκληρο το σπιτικό του, σαν μια ζεστή αγκαλιά που περιβάλλει και προστατεύει. Γιατί η σωτηρία, όπως η αγάπη, δεν γνωρίζει όρια, ακτινοβολεί προς κάθε κατεύθυνση, αγγίζοντας και μεταμορφώνοντας ό,τι συναντά στο πέρασμά της, σαν το φως που διαλύει το σκοτάδι.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου