Το οικοδομικό τετράγωνο ήταν δεσμευμένο από το ρυμοτομικό σχέδιο ως κοινόχρηστος χώρους από το 1978 (!!!) ΟΜΩΣ ΚΑΜΙΑ Δημοτική αρχή δεν το αξιοποίησε εδώ και 44 χρόνια, όπως συμβαίνει και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Αποτέλεσμα; οι ιδιοκτήτες μετά από δικαστική προσφυγή να διεκδικούν την άρση της απαλλοτρίωσης για να αξιοποιήσουν την περιουσία τους. Ο Δήμος είτε θα αποφάσιζε άρση απαλλοτρίωσης είτε να το αγοράσει για να κρατήσει τον κοινόχρηστο χώρο και να τον χρησιμοποιήσει προς όφελος των δημοτών.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ανατολική πλευρά της Αλεξανδρούπολης δεν έχει κανένα ιδιόκτητο δημοτικό παιδικό σταθμό, κανένα νηπιαγωγείο, κανένα πάρκινγκ, υπάρχει ανάγκη για πάρκο… Και πως να έχει αφού οι παιδικοί σταθμοί του Δήμου συρρικνώνονται μέσω της συστέγασης; Πώς να έχει νηπιαγωγείο όταν από τα 24 νηπιαγωγεία της πόλης τα περισσότερα λειτουργούν σε νοικιασμένους χώρους και μόνο 2 λειτούργησαν φέτος για πρώτη φορά σε νεόδμητα κτήρια;
Για την Δημοτική Αρχή Αλεξανδρούπολης και την πλειοψηφία όμως του ΔΣ πρυτάνευσε η λογική που λέει ότι γι’ αυτές τις ανάγκες λεφτά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως 1.410.000 ευρώ για την αγορά του κτηρίου της Τράπεζας της Ελλάδας για να γίνει «Μέγαρο Πολιτισμού». Αναρωτιόμαστε αν η ανάγκη να στηριχθεί συνολικά η πολιτιστική δημιουργία με προτεραιότητα τα ερασιτεχνικά σχήματα εξυπηρετείται από τη δημιουργία ενός «Μεγάρου» με δεδομένη την αρνητική πείρα του λαού από το πώς αξιοποιούνται τέτοια εμβληματικά «μέγαρα» (όπως τα «Μέγαρα Μουσικής» Αθήνας και Θεσσαλονίκης), τα οποία η πλειοψηφία τα βλέπει «με το κιάλι». Ως Λαϊκή Συσπείρωση σημειώνουμε ότι:
Δεν είναι η πρώτη φορά που χάνονται κοινόχρηστοι χώροι, που αποχαρακτηρίζονται άλλοι (π.χ. ΟΤ ιδιοκτησίας Ένωσης Συνεταιρισμών στην οδό Κωνσταντινουπόλεως που από σχολική στέγη έγινε… πολυκατοικίες). Είναι κοινή η πολιτική όλων των δημοτικών αρχών όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν λαϊκές ανάγκες: τις βάζουν σε δεύτερη μοίρα και ποτέ δεν υπάρχουν γι’ αυτές χώροι, λεφτά, προσωπικό, μέσα κλπ.
Οι λαϊκές ανάγκες όμως διαρκώς μεγαλώνουν, οι οικογένειες δεν μπορούν πια να πληρώνουν για τα πάντα. Διέξοδο δεν αποτελεί η ατομική λύση αλλά η συλλογική δράση και διεκδίκηση. Ο λαός, οι δημότες, οι κάτοικοι να δράσουν, να διεκδικήσουν λύσεις για ελεύθερους χώρους, για σχολεία που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες, για ελεύθερη πρόσβαση σε αθλητισμό, πολιτισμό. Οι δημοτικές αρχές εναλλάσσονται αλλά εφαρμόζουν την ίδια πολιτική. Δεν διεκδικούν χρηματοδότηση, έργα και προσωπικό από το κράτος ενώ διαρκώς συγκεντρώνουν αρμοδιότητες και μέσω της ανταποδοτικότητας φορολογούν σκληρά.
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση επείγει:
• Σε κάθε περίπτωση να διεκδικήσει ο Δήμος από το κράτος την απαιτούμενη κρατική χρηματοδότηση για τα αναγκαία έργα χωρίς την επιβάρυνση των δημοτών. Για την απόκτηση του κτηρίου της Τράπεζας Ελλάδας όποια λύση μπορεί να δοθεί να δοθεί χωρίς να φορτωθούν οι δημότες νέα βάρη. Είναι πολλές δεκάδες τα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια που χρωστάει χρόνια τώρα το κράτος στους Δήμους και τις Περιφέρειες από τα παρακρατηθέντα της κεντρικής φορολογίας. Πόσο μάλλον όταν είναι να δοθούν ως αντίτιμο αγοράς σε μια τράπεζα που γενιές ολόκληρες την χρηματοδοτεί ο λαός με το μόχθο του. Που εκεί πήγαιναν για δεκαετίες τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων με αναγκαστικούς νόμους όλων των κυβερνήσεων, για να χρηματοδοτείται η καπιταλιστική κερδοφορία. Έτσι έφτιαξαν τις περιουσίες τους και απόκτησαν τα κτήριά τους οι τράπεζες.
• Να σταθμίσουμε τις ανάγκες και με την κινητοποίηση του λαού να διεκδικήσουμε λύσεις ώστε να προγραμματίσει ο Δήμος παρεμβάσεις για χώρους που πρέπει να αναπτυχθούν και να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση σύγχρονης σχολικής στέγης, της δημιουργίας ελεύθερων χώρων για άθληση, αναψυχή, για παρκάρισμα περιμετρικά του κέντρου, για τη στήριξη των αθλητικών, πολιτιστικών συλλόγων, καλλιτεχνικών ομάδων και φορέων. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ Η ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΚΟΡ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ.
ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου