Υπάρχει ένας γνώριμος κανόνας για το Κυπριακό: “Το κάθε πέρυσι και καλύτερα”. Εγώ πάλι λέω, καλύτερα μη λύση, παρά μια λύση “made in Turkey”. Και σε αυτούς που λένε ότι πρόκειται να υπάρξει μια νέα λύση, απαντώ: “Τι είδους Κυπριακό θα ήταν, αν εύρισκαν τόσο εύκολα λύση;”. Και ότι το Κυπριακό θα λυθεί, μόνο όταν επιλυθεί το Τουρκικό ζήτημα. Αυτή είναι η ουσία.
Ανάλογοι κανόνες ισχύουν σε όλα τα ζητήματα σε σχέση με την Τουρκία. Τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην πέραν της Κύπρου, Ανατολική Μεσόγειο.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν δυνάμεις, όπως η μεγάλη φίλη της Γερμανίας, αλλά και οι διαχρονικές ΗΠΑ, που παρασύρουν τη χώρα μας σε ατέρμονες συζητήσεις με την Τουρκία, ώστε να ενδώσει, δήθεν με αμοιβαίες υποχωρήσεις, σε εξεύρεση λύσης. Και δυστυχώς βλέπει κανείς να συναινούν πολιτικές δυνάμεις ημεδαπές, εξ όλου του πολιτικού φάσματος. Οι οποίες τελικά, αποδεικνύονται εκ του ιδίου φυράματος.
Οι θαλάσσιες ζώνες αποτελούν τέτοια περίπτωση. Το δίδυμο των Ιαμαήλ Τζεμ, υιού Παπανδρέου εγκαινίασε τις λεγόμενες διερευνητικές επαφές, ακόμη από το 2002. Και όταν αυτές ξεπέρασαν τα όριά τους, τότε ήρθε στο τραπέζι και τις επανέφερε, ενώ ταυτόχρονα τις εμπλούτισε μια παλιά τους τέχνη - κόσκινο. Η γνωστή ως πολυμερής διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο. Το λέω αυτό γιατί τριμερείς και πενταμερείς προϋπήρχαν και ο Ελληνισμός έχει γνωρίσει παλαιόθεν, και από πρώτο χέρι, την εισβολή και την παρατεινόμενη επί τόσες δεκαετίες κατοχή. Και πάλι σήμερα, πέραν της λεγόμενης πολυμερούς διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο, ετοιμάζουν μια άτυπη, όπως τη λένε, πενταμερή για το Κυπριακό.
Μάλιστα, σε ό,τι αφορά τα των θαλασσίων ζωνών της Ανατολικής Μεσογείου, τα έχει προτείνει ανερυθρίαστα η ίδια η Τουρκία δια του Προέδρου της, στη διεθνή κοινότητα, τα αποδέχθηκε η Ε.Ε. και εξ αυτής και ο ανέκαθεν απονήρευτος Ελληνισμός. Έτσι φθάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.
Παράλληλα απέδωσαν τους καρπούς τους οι Τουρκικές ιδέες καθώς και πράξεις, εκ της λεγόμενης “γαλάζιας πατρίδας”, με ταυτόχρονη εισβολή και κατοχή μεγάλων θαλάσσιων κομματιών τόσο του Αιγαίου όσο και της Ανατολικής Μεσογείου, με ταυτόχρονη παρουσία ερευνητικών σκαφών με τα γνωστά πειρατικά ονόματα.
Σε όσους λοιπόν ημεδαπούς έχουν πολιτικό καταρράκτη και αδυνατούν να διαπιστώσουν περί τίνος πρόκειται, έχουμε να τους πούμε, το απλό διαζευκτικό δίλημμα: “Καλύτερα σήμερα το αντίο στις διερευνητικές και τις πολυμερείς, παρά αύριο το αντίο στο μισό Αιγαίο, την υπόλοιπη μισή Κύπρο, και την Ανατολική Μεσόγειο.
Οι σοβαρές Ιδέες υπάρχουν για να άρχουν. Τέτοιες ιδέες καταθέσαμε ουκ ολίγες. Π. χ. τα δώδεκα μίλια στις πέντε Ελληνίδες νήσους, Μεγίστη - Καστελλόριζο, Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο, και Κρήτη. Επίσης την ομώνυμη προς τη μεγαλόνησο αυτή ΑΟΖ. Δηλαδή την Κρητική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, και μέχρι την προμήθεια από τη χώρα μας ενός ερευνητικού σκάφους και ενός πλωτού γεωτρύπανου. Και μέχρι τους δυνατούς δικαστικούς τρόπους ακύρωσης της παράνομης χαρτογράφησης της λεγόμενης γαλάζιας πατρίδας.
Ακόμη και η Λιβυκή δικαιοσύνη έκανε το πρώτο βήμα απέναντι στο παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο, με την απόφαση για την αναστολή του. Όμως εμείς, σαν Ελλάδα και σαν Ελληνισμός, ούτε καν αγρό αγοράζαμε.
Υ.Γ. Το κείμενο αποτελεί τον πρόλογο στο νέο βιβλίο του φίλου Χρήστου Κηπουρού με τίτλο: “Ούτε ίσαμε την καθημαγμένη Λιβύη αξίζουμε”. Πέραν της εισαγωγής αυτής, ο συγγραφέας του σημερινού άρθρου, έχει επίσης την επιμέλεια του νέου έργου.
* Ο Πασχάλης Χριστοδούλου διετέλεσε Δήμαρχος Σουφλίου (1994-1998) και ταυτόχρονα Πρόεδρος της ΤΕΔΚ Νομού Έβρου.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου