Όσο και να καθυστερεί η κυβέρνηση, όσο και να αδιαφορεί η αντιπολίτευση διότι δεν είναι το timing, η δυναμική της ελληνικής ΑΟΖ όλο και μεγαλώνει.
Όχι ότι υπάρχει κάποιος λόγος σε πολιτικό επίπεδο αλλά γιατί πολύ απλά οι εξελίξεις με τους υδρογονάνθρακες είναι τόσο μεγάλες τόσο στην έρευνα όσο και στην ανακάλυψη που ο καθένας πια είναι υποχρεωμένος να παραδεχτεί την αξία της Ανατολικής Μεσογείου, τη σημασία της Λεκάνης Ηροδότου και τα στρατηγικά αποθέματα που έχουν ήδη βρεθεί με τα κοιτάσματα Ταμάρ και Αφροδίτη, με το γιγαντιαίο κοίτασμα Λεβιάθαν και το υπεργιγαντιαίο Ζορ.
Βέβαια ξέρουμε ότι έχουμε ήδη κοιτάσματα και στο Ιόνιο, με τον Αχιλλέα και τον Πύρρο και τα δύο βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ. Αλλά τα μεγάλα στρατηγικά αποθέματα βρίσκονται νότια της Κρήτης και στη Λεκάνη Ηροδότου. Μάλιστα έχουμε γράψει και για τα χαρακτηριστικά του κοιτάσματος Μίνωα που βρίσκεται νότια της Κρήτης. Σιγά σιγά θα γράψουμε και για τον Δαίδαλο ή ακόμα για τους τέσσερεις υιούς και τις τέσσερεις κόρες του Μίνωα μέχρι να παρθούν πολιτικές αποφάσεις.
Συνεχίζουμε όμως έτσι ώστε να μην υπάρχει απολύτως καμιά δικαιολογία άγνοιας από τους ειδικούς τους αρμοδίους και τους πολιτικούς μέχρι να βρεθεί επιτέλους μια κυβέρνηση που να θέλει πραγματικά να βγάλει την πατρίδα μας από την κρίση και να επενδύσει σε αυτά τα νέα ενεργειακά δεδομένα με την αρμόδια στρατηγική για ν’ αλλάξει η γεωπολιτική μας ισχύς σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Επειδή βλέπουμε ότι ακόμα και τώρα υπάρχουν πολιτικοί που βλέπουν το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ να έχει πολιτική χροιά και το εξετάζουν μόνο και μόνο πολιτικάντικα, θέλουμε να διευκρινίσουμε μερικά σημεία. Όσοι αναλύουν το θέμα με ύφος πολιτικάντικο είναι απλώς ότι δεν το κατέχουν πρώτον και δεν καταλαβαίνουν την αξία του όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Έτσι, επειδή βρίσκονται σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν τις προοπτικές που δίνει στην πατρίδα μας. Πολεμούν λοιπόν ο ένας τον άλλον για να φανούν ότι δεν θέλουν να εμπλακούν σε αυτόν τον προβληματισμό διότι είναι μόνο πολιτικό θέμα δίχως να αναλύουν το γεγονός ότι αφορά την στρατηγική και την ενέργεια που αποτελούν θεμελιακά στοιχεία.
Με άλλα λόγια δεν εκτιμούν την συλλογική κατάσταση που υπάρχει τώρα στην Ανατολική Μεσόγειο λόγω των εξελίξεων στην Αίγυπτο, στην Κύπρο, στο Ισραήλ, στο Λίβανο. Δηλαδή το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν πρέπει να μελετηθεί μόνο μ’ έναν τοπικό τρόπο που αγγίζει τα όρια της τοπικιστικής προσέγγισης αλλά ευρύτερα ως ένα κυρίαρχο θέμα που αφορά και στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Υπάρχει πεδίο δράσης για να παίξουμε με έξυπνο τρόπο αυτό το παίγνιο. Πρώτα από όλα είναι κατάλληλη στιγμή να θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ και μάλιστα να υπογράψουμε επιτέλους και μερικές από τις οριοθετήσεις της αφού παράλληλα βλέπουμε ότι άλλοι δεν ασχολούνται με αυτό το θέμα λόγω εσωτερικών προβλημάτων.
Επίσης όσον αφορά στη νοημοσύνη υπάρχουν εφαρμογές στον τομέα των επενδύσεων αφού μπορούμε να προσελκύσουμε έξυπνες δυνατότητες σε πολύ συγκεκριμένους στόχους που έχουμε ήδη εντοπίσει σε θαλάσσια οικόπεδα που μπορούν να διαμορφωθούν με κατάλληλο τρόπο μέσω πυκνότερων σεισμικών γραμμών, οικονομικών μέτρων που επιτρέπουν αποτελεσματικές συμβάσεις για ν’ αρχίσει η πρακτική αξιοποίηση πέρα από τις μικροπολιτικές προσεγγίσεις.
* των Η. Κονοφάγου, Ν. Λυγερού
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου