Δευτέρα 29 έως Τετάρτη 31 Ιουλίου, ώρα 10:00 μ.μ.
ΗΠΑ - Ηνωμένο Βασίλειο - Πολωνία, 2023
Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Γκλέιζερ
Σενάριο: Τζόναθαν Γκλέιζερ, Μάρτιν Έιμις,
Πρωταγωνιστούν: Κρίστιαν Φρίντελ, Σάντρα Ούλερ, Γιόχαν Καρτχάους, Μαξ Μπεκ, Ραλφ Χέρφορθ.
Διάρκεια: 105 λεπτά
H φαινομενικά ειδυλλιακή καθημερινότητα μιας γερμανικής οικογένειας, με έναν φράχτη να τη χωρίζει από την απόλυτη φρίκη. Η πιο δυνατή ταινία της χρονιάς.
Ο Ρούντολφ Ες, ο Διοικητής του Άουσβιτς, είναι ένας ήρεμος άντρας, σύζυγος με κατανόηση - ακόμα κι όταν η γυναίκα του, Χέντβιγκ (η ήδη πολυβραβευμένη για το ρόλο της, Σάντρα Ούλερ), στα πρόθυρα της νεόπλουτης υστερίας, προβάλλει αντιστάσεις για την επικείμενη μετάθεσή του: εκείνη δεν θέλει να μετακομίσουν, θέλει να μείνουν εδώ, είναι ιδανικός τόπος για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, δίπλα στη φύση, με την απλότητα της βουκολικής ζωής.
Η ζωή στο σπίτι κυλά με τις αναμενόμενες μεταπτώσεις, εντολές στις υπηρέτριες (αποστεωμένες, βωβές κοπέλες, τυχερές που κάθε τόσο η κυρία τούς μοιράζει ρούχα κι εσώρουχα που βρήκε... πού;), «εργάτες» με ριγέ στολές που φέρνουν «λίπασμα» για τον κήπο, ευχάριστο απογευματινό τσάι με άλλες κυρίες αξιωματικών και χαριτωμένα κουτσομπολιά, ή σχόλια για μόδες, σαν το όμορφο φορεματάκι που η μία πήρε από εκείνη την Εβραιοπούλα.
Ανεμελιά για τα παιδιά που απολαμβάνουν το μπάνιο τους στο ποτάμι που ρυπαίνεται από τις στάχτες και τα κόκαλα των νεκρών, ή παίζουν στα κρεβάτια τους - με οδοντικές γέφυρες που φυλούν σ' ένα κουτάκι. Εντάσεις με την πεθερά, τη μητέρα της Χέντβιγκ, τη μόνη που αφήνει να διαφανεί μια απορία για το ανθυγιεινό περιβάλλον. Και στο φόντο το φουγάρο που φτύνει μαύρο καπνό και δυσοσμία που νομίζεις ότι αισθάνεσαι.
Πέμπτη 1 έως Κυριακή 4 Αυγούστου, ώρα 10:00 μ.μ.
Γαλλία, 2023
Σκηνοθεσία: Κουεντίν Ντουπιέ
Σενάριο: Κουεντίν Ντουπιέ
Πρωταγωνιστούν: Αναΐς Ντεμουστιέ, Εντουάρ Μπαέρ, Ζονατάν Κοέν, Ζιλ Λελούς, Πιο Μαρμαΐ, Ντιντιέ Φλαμάντ, Ρομέν Ντουρίς.
Διάρκεια: 79 λεπτά
Ο Ντααααααλί! έκανε 500.000 εισιτήρια στη Γαλλία, προβλήθηκε στο 80o Φεστιβάλ Βενετίας, ενώ ήταν η ταινία λήξης στο 24ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Ελλάδας. Μια κωμωδία με θέμα τον υπερρεαλιστή ζωγράφο, Σαλβαντόρ Νταλί, τον οποίο ενσαρκώνουν 5 ηθοποιοί σε διαφορετικές ηλικίες - αλλά όχι απαραίτητα και σε διαφορετικές εποχές. Μία ελεύθερη ερμηνεία του εκκεντρικού Καταλανού, σε ύφος, Μπουνιουέλ.
Παράλογη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο της λεπτό, η ταινία του Ντουπιέ, καταστρατηγεί σκόπιμα τη γραμμικότητα και την αληθοφάνεια της αφήγησης, «διογκώνει» τον larger than life ήρωά της (όπως εξάλλου ήταν στην πραγματικότητα ο εγωπαθής Νταλί) και «χτίζει» έναν κωμικό ρυθμό που συμπαρασύρει τον θεατή, ιδιαίτερα μέσα από τις ερμηνείες των πέντε ηθοποιών που ενσαρκώνουν τον υπερρεαλιστή ζωγράφο με το υπερτροφικό «εγώ».
Η Τζουντίθ, Γαλλίδα δημοσιογράφος, συναντά τον Σαλβαντόρ Νταλί αρκετές φορές, σχετικά με μια πιθανή συνέντευξη, την οποία ο ιδιόρρυθμος καλλιτέχνης πεισματικά αρνείται. Η δημοσιογράφος επιμένει να τον ενοχλεί για ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τον ζωγράφο, το οποίο όμως αποδεικνύεται δύσκολο να γυριστεί, ιδίως όταν ο Νταλί, οδηγώντας τη Rolls-Royce του στην παραλία, αχρηστεύει τη κάμερα πριν την έναρξη των γυρισμάτων…
Θα γυριστεί ποτέ αυτή η ταινία; Μία εξωφρενική «βιογραφία» του Νταλί, απρόσμενη και εκκεντρική όπως ο Ισπανός ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί.
Ο 50χρονος Παριζιάνος δημιουργός, ο οποίος κάνει μια παράλληλη, εξίσου επιτυχημένη μουσική καριέρα ως Mr. Oizo, εκπλήσσει κάθε φορά με τις εμπνεύσεις του. Η βασική του ιδέα είναι και πάλι ευρηματική, ενσωματώνοντας απανωτά σουρεαλιστικά τρικ στην απόπειρα σκιαγράφησης του πορτρέτου ενός γνήσια σουρεαλιστή καλλιτέχνη. Η αφήγηση κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της, τον Νταλί υποδύονται πέντε διαφορετικοί ηθοποιοί που εναλλάσσονται ακόμα και στην ίδια σκηνή, το όνειρο γίνεται ένα με την πραγματικότητα και ήρωες του Ντέιβιντ Λιντς (ο καουμπόι του "Mulholland Drive") σουλατσάρουν σε μια διασκεδαστικά μπουνιουελική όσο και επιπόλαιη σάτιρα της σχέσης ζωής και τέχνης, αλήθειας και καλλιτεχνικής «διασκευής» της. Το μεταμοντέρνο χιούμορ του Ντουπιέ, ο οποίος σαρκάζει διαρκώς τη θεαματοποίηση της πραγματικότητας, είναι κατά στιγμές ξεκαρδιστικό, αλλά το σινε-ανέκδοτό του αποδεικνύεται τελικά, παρά τη σύντομη διάρκειά του, τραβηγμένο και επαναλαμβανόμενο.
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου