Το 1934 έλαβαν χώρα οι τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές (11 Φεβρουαρίου 1934) που διεξήχθησαν στην Ελλάδα πριν από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ως γνωστόν από το 1936 έως την κήρυξη του πολέμου στη χώρα μας είχε επιβληθεί το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά που κατάργησε τον κοινοβουλευτισμό και υιοθέτησε το διορισμό δοτών τοπικών αρχόντων.
Σε εκείνες τις δημοτικές εκλογές του 1934 θα ψήφιζαν για πρώτη φορά και γυναίκες, υπό δυο προϋποθέσεις, να έχουν συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας τους και να είναι απόφοιτες τουλάχιστον του Δημοτικού. Το Προεδρικό Διάταγμα "Περί παροχής εις τας γυναίκας δικαιώματος ψήφου κατά τας δημοτικάς και κοινοτικάς εκλογάς" είχε ήδη ψηφιστεί το 1930 (ΦΕΚ 40//5 Φεβρουαρίου 1930). Ωστόσο ελάχιστες γυναίκες προσήλθαν τότε στις κάλπες, λόγω κυρίως κοινωνικών προκαταλήψεων.
Και η Αλεξανδρούπολη, όπως ήταν επόμενο, θα ζήσει έντονα την προεκλογική εκείνη περίοδο. Νικητής από την αναμέτρηση θ΄ αναδειχθεί ο συνδυασμός του Δημάρχου Κωνσταντίνου Αλτιναλμάζη, ο οποίος εκλέγεται για τρίτη θητεία.
 |
| Εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ, 1934 |
Ο Δήμαρχος Κωνσταντίνος Αλτιναλμάζης κατά την ανάληψη των καθηκόντων του νέου Δημοτικού Συμβουλίου ευχαρίστησε το λαό της Αλεξανδρούπολης που τον ψήφισε στη θέση αυτή για τρίτη θητεία και υποσχέθηκε ότι θα κάνει ότι είναι δυνατόν, μακρυά από κάθε πολιτική ιδεολογία, συμπάθειες ή αντιπάθειες, ώστε να προικίσουν την Αλεξανδρούπολη με ότι ο πολιτισμός και οι ανάγκες της πόλης επιβάλλουν…
Αλλά και ο δημοτικός σύμβουλος της μειοψηφίας, δικηγόρος Κ. Καρυωτάκης θα τονίσει την ανάγκη, μακρυά από κάθε κομματικό συμφέρον, όλοι μαζί να εργαστούν για το καλό του Δήμου, ώστε στο τέλος της θητείας τους να παραδώσουν μια πόλη αντάξια του ονόματός της και της θέσης της.
Το αξιοπρόσεκτο είναι η τοποθέτηση του τότε Νομάρχη Έβρου Αθανάσιου Νίκα (Νομάρχης από 9 Μαΐου 1933 έως 26 Ιουλίου 1934), ο οποίος προσφωνώντας τον Δήμαρχο κατά την ανάληψη των καθηκόντων του νέου δημοτικού συμβουλίου, μεταξύ άλλων είχε πει: «…Η Αλεξανδρούπολις η πρώτη κτισθείσα εις το μέρος τούτο πόλις υπό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκτίσθη διότι η θέσις εις ην ευρίσκεται έχει μεγάλην σπουδαιότητα και δια τούτο πρέπει να καταβληθεί πάσα προσπάθεια δια να γίνει μια εκ των ευπροσωποτέρων επαρχιακών πόλεων…».
➤ Διαβάστε το άρθρο μας για το ονοματολογικό της πόλης: Το ονοματολογικό της Αλεξανδρούπολης. Δεδέαγατς - Νεάπολις - Αλεξανδρούπολις
Με την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας και την ανάληψη καθηκόντων από το νέο δημοτικό συμβούλιο η Αλεξανδρούπολη επέστρεψε και πάλι στην καθημερινότητα και άρχισε να μπαίνει σε μια πιο ήρεμη περίοδο.
Και ενώ ο «Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε» οι κάτοικοι της πόλης και των γύρω χωριών συνεχίζουν τη ζωή τους και προετοιμάζονται να γιορτάσουν το Πάσχα, που εκείνη τη χρονιά έπεφτε στις 8 Απριλίου.
Τα πάσης φύσεως καταστήματα διαφήμιζαν τα εμπορεύματά τους. Από τα οπωροπωλεία, ζαχαροπλαστεία έως και τα υποδηματοποιεία, καταστήματα υφασμάτων, όλα είχαν εφοδιαστεί με τα απαραίτητα αγαθά για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους εν όψει των εορτών.
Τα ξενοδοχεία επίσης διαφημίζουν τις παροχές προς τους επισκέπτες τους για την περίοδο του Πάσχα αλλά και της επερχόμενης καλοκαιρινής περιόδου, καθώς η Αλεξανδρούπολη είχε γίνει τουριστικός προορισμός.
Το νέο ξενοδοχείο μόλις είχε κάνει τα εγκαίνιά του…
Αλλά και τα παλαιότερα ξενοδοχεία, για ν΄ ανταπεξέλθουν του ανταγωνισμού προχωρούν σε ανανέωση των επίπλων τους.
Εν τω μεταξύ στη γειτονική Βουλγαρία το ογκώδες συλλαλητήριο στη Στάρα Ζαγόρα φανέρωνε ότι οι κάτοικοί της δεν είχαν ξεχάσει ποτέ το διακαή πόθο της εξόδου στο Αιγαίο και τη διεκδίκηση της Ανατολικής και Δυτικής Θράκης. Ο διακαής εκείνος πόθος επτά χρόνια μετά θα γινόταν πραγματικότητα - έστω και αν αυτό κράτησε μόνο τρία χρόνια (1941-1944).
Μέσα στο κλίμα των ημερών του Πάσχα οι φιλανθρωπικές δράσεις ήταν έντονες στην πόλη. Διεξάγονταν έρανοι υπέρ των απόρων, με τον σύλλογο των Δεσποινίδων "Η ΠΡΟΟΔΟΣ" να πρωτοστατεί. Και όχι μόνο. Χορευτική βραδιά και έρανος πραγματοποιήθηκε και υπέρ των φυλακισμένων από την εφορεία των φυλακών (είναι γνωστό ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν φυλακές στην πόλη). Μια επιτροπή αποτελούμενη από τον εισαγγελέα Γραφάκο και τις κυρίες Μαρτίνη και Μαστράφη προσέφεραν τα είδη που είχαν συγκεντρώσει υπέρ των φυλακισμένων, όπως τσουρέκια, αυγά, τσιγάρα κ.α.
Επίσης η Αρμένικη κοινότητα της πόλης με το μουσικό σύλλογό της "ΔΑΡΩΝ" οργάνωσαν φιλανθρωπική δράση υπέρ των αναγκών της εκκλησίας.
Τέλος στο χορό των φιλανθρωπικών δράσεων συμμετείχε και ο σύλλογος των πολυτέκνων για την ανακούφιση των μελών του, παρουσιάζοντας το δράμα "ΛΟΡΙΑ ΛΑΝΤΗ" του Αλεξανδρουπολίτη Θράκη Θρύλου (ψευδώνυμο του Νίκου Πρωτόπαπα).
Από τη ζωή της πόλης δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα θεάματα. Έτσι και οι κινηματογράφοι της πόλης ΑΠΟΛΛΩΝ και ΗΛΥΣΙΑ είχαν προγραμματίσει πλούσιο πρόγραμμα για τους θεατές τους. Η εγκατάσταση ΜΟΥΒΙΤΟΝ, το σύστημα δηλαδή που μετέτρεπε τις βωβές ταινίες σε ομιλούσες, έφερε επανάσταση στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Και κάπως έτσι ο λαός της Αλεξανδρούπολης θα εισέλθει στη Μεγάλη Εβδομάδα. Πλήθος πιστών γεμίζει τους δυο ναούς της πόλης, τον Άγιο Νικόλαο και τον Άγιο Ελευθέριο. Τη Μεγάλη Παρασκευή, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Γερβάσιου Σαρασίτη και όλου του κλήρου, παρουσία όλων των αρχών της πόλης πραγματοποιήθηκε η περιφορά του Επιταφίου. Της πομπής και στις δυο εκκλησίες προηγείτο η μουσική του Δήμου με πένθιμα εμβατήρια. Επίσης πλήθος πιστών συνέρρευσε στις εκκλησίες και κατά την πρώτη Ανάσταση.
Η τάξη, όπως γράφει και η εφημερίδα, όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, χάρις τα μέτρα που πήρε η Αστυνομία υπήρξε υποδειγματική.
 |
| Εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ, 1934 |
Το μήνυμα της Αναστάσεως διαχρονικό: «…Ας ανανήψωμεν. Εξαρθώμεν υπεράνω της ύλης και ανατείνοντες τας χείρας προς τον ουρανόν ευχηθώμεν όπως το δόγμα της Αγάπης, το οποίο διαπρυσίως εκήρυξεν ο γλυκύς Ναζωραίος, του οποίου την εκ νεκρών Ανάστασιν εορτάζομεν σήμερον, κατακλύσει τας ψυχάς όλων και μας κατευθύνει εις τον λιμένα της σωτηρίας».
Και οι επόμενες μέρες της Διακαινησίμου (Λαμπροβδομάδα) καθώς και όλες οι γιορτές του Μαΐου, όπως η εορτή του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου, η επέτειος της απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης στις 14 Μαΐου, έως και της Αναλήψεως, της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος στις 28/5/1934 γιορτάστηκαν με κάθε λαμπρότητα.
Οι γιορτές όμως αυτές έμελε να είναι οι τελευταίες στις οποίες θα χοροστατούσε ο Μητροπολίτης Γερβάσιος. Ξημερώματα της 31ης Μαΐου η καρδιά του Γερβάσιου Σαρασίτη έπαψε να κτυπά.
Κι έτσι ένα ταξίδι που ξεκίνησε στις 17 Νοεμβρίου του 1922…
 |
| Εκκλησιαστική Αλήθεια, 1922 |
…έμελλε να ολοκληρωθεί την 1η Ιουνίου 1934, με πλήθος λαού να συνοδεύει τον μεγάλο ιεράρχη στην τελευταία του κατοικία.
 |
| Το τέλος του ταξιδιού, εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ |
Η εφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" δημοσιεύει την είδηση του θανάτου του Γερβάσιου. Ο δημοσιογράφος δεν φείδεται επαίνων για τον ιεράρχη της Αλεξανδρούπολης. Μεταξύ άλλων γράφει «…Η Επαρχία μας θρηνεί κυριολεκτικώς την απώλειαν του ιεράρχου της, διότι ο εκλιπών ιεράρχης δεν ήτο απλούς ιεράρχης αλλά σύμβολον εθνικόν άλλοτε δια τους αλυτρώτους Θράκες. Φυσιογνωμία εξαιρετική ο Γερβάσιος με δράσιν πλουσίαν και κοινωνικήν και εθνικήν, παρέσχε πολυτίμους υπηρεσίας εις την χειμαζομένην εκκλησίαν…».
➤ Διαβάστε επίσης: Ο πρώτος Μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Γερβάσιος Σαρασίτης
Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου