Η Κυριακή ήταν, είναι και θα μείνει μία ιδιαίτερη ήμερα. Μέρα ξεκούρασης. Μέρα συνεύρεσης με τους φίλους. Μέρα συγκέντρωσης γύρω από το οικογενειακό τραπέζι. Πλούσιο σε αγάπη, στοργή και χιλιοδοκιμασμένες λιχουδιές. Καλούδια που ετοιμάζονται ειδικά για την ημέρα που θα βρεθούμε όλοι μαζί. Ενωμένοι γύρω από τα δικά μας προβλήματα. Θα χαλαρώσουμε, θα γελάσουμε και θα γλεντήσουμε. Θα καταστρώσουμε πλάνα για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Οι γυναίκες μοιράζουν τις αρμοδιότητες και οι άντρες θα ασχοληθούν με τα σοβαρά τους θέματα… Μπάλα, πολιτική, λύση των οικονομικών προβλημάτων.
Πέρασαν τα χρόνια. Οι γονείς μεγάλωσαν. Σταδιακά και διακριτικά έφυγαν από το μάταιο τούτο κόσμο. Άφησαν πίσω τους ιστορίες, κατορθώματα και τις καλές τους συνήθειες. Τα παιδιά ενηλικιωθήκαμε και φύγαμε. Ταξιδέψαμε σε όλες τις άκρες της γης αλλά δεν ξεχάσαμε την ομορφιά της Κυριακής… Την ελληνική παράδοση. Τη μητρική αγάπη. Τη νοστιμιά των κυριακάτικων γευμάτων.
Μεγάλωσα πια. Χάραξα μία δική μου περιπετειώδη πορεία. Μαζί με τις αναμνήσεις που κρατάω στην καρδιά μου, νοσταλγώ τις ιδιαίτερες γεύσεις της Κυριακής! Προσπαθώ να μιμηθώ τις συνταγές της μητέρας μου. Διατηρώ την αγάπη του πατέρα μου για τα καλά κρασιά και την τελετουργία των οικογενειακών συνευρέσεων. Την υποχρέωση να χρωματίσω την Κυριακή με όμορφα υλικά και χαρμόσυνα στολίδια. Ιδιαίτερα γεύματα, πιο νόστιμα και πιο περίπλοκα μαγειρεμένα. Να εξαντλήσω την φαντασία μου για να την ξεχωρίσω από το γκρίζο της καθημερινότητας. Να ομορφύνω την Κυριακή μου, που είναι ημέρα συνεύρεσης αγαπημένων ανθρώπων.
Η πανδημία σάρωσε όλο τον κόσμο μετρώντας εκατομμύρια θύματα. Ήρθε και στη μικρή Ελλάδα μας και επέβαλε άλλους ρυθμούς ζωής. Άλλους κανόνες και μέτρα προστασίας. Αυστηροί, αμείλικτοι και χωρίς συναισθηματική βαρύτητα κανόνες αποστασιοποίησης. Κομμένα τα οικογενειακά κυριακάτικα γεύματα. Πρέπει να ακολουθήσουμε τα μέτρα! Για να μην κολλήσουμε! Για να προστατεύσουμε τους δικούς μας ανθρώπους αλλά και τους συνανθρώπους μας. Για να επιβιώσουμε!
Συμμορφώνομαι! Καταλαβαίνω την σημαντικότητά των στιγμών. Σέβομαι των αγώνα των υγειονομικών του ΕΣΥ. Θρηνώ τους καθημερινούς γνωστούς και άγνωστους νεκρούς μας. Θέλω να νικήσουμε το κοινό κακό. Πιασμένοι όλοι αλλά όχι από τα χέρια μας. Ενωμένοι για τον ίδιο ιερό σκοπό. Στη μάχη ενάντια στο θάνατο. Να επιβιώσουμε ως λαός εμείς οι "φυλακισμένοι" της καραντίνας. Στο υποσυνείδητο όμως κρατώ την υποχρέωση να μην υποκύψω στο φόβο. Να έχω ακόμα επιθυμίες! Και για την Κυριακή μου!
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου