Φαντάζομαι ότι οι Τούρκοι ιθύνοντες έχουν προμηθευτεί το Ελληνικό επετειακό ημερολόγιο ώστε να γνωρίζουν επακριβώς πότε έχει εδώ ο κάθε τόπος την επέτειο απελευθέρωσης. Ιδιαίτερα τα νησιά του Αιγαίου. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν απέξω και ανακατωτά. Το θεωρούν μάλιστα ως ευκαιρία να πιάσουν την ημέρα εκείνη, στασίδι στις αντικείμενες Μικρασιατικές ακτές ώστε να τραγουδούν το γνωστό απειλητικό αμανέ, σε βάρος του Ελληνικού εθνικού χώρου. Μάλιστα με στιχάκια, σε δύο εκδοχές. Πρώτα το κουπλέ, κατόπιν το ρεφρέν. Μια ήπια δήλωση για το πρώτο, και μια ακραία ακρότατη, για το δεύτερο.
Το παράδειγμα της 13ης Σεπτεμβρίου 2020 με το Καστελλόριζο, είναι χαρακτηριστικό. Το γνώριμο κουπλέ αφορούσε τα περί διαλόγου υποκριτικά που απήγγειλε ο Ακάρ, ενώ ακολούθησε και το γνώριμο επίσης ρεφρέν, με επανάληψη των παραληρηματικών απειλών και την παράλληλη επίδειξη της οδοντοστοιχίας.
Εμείς είχαμε πει ότι η πιο καλή πολιτική απέναντι στους φασίστες είναι η χλεύη, όμως το αντέγραψαν και αυτό. Και παρόλο που έχουν να κάνουν με μια Δημοκρατική χώρα, κατέφυγαν στις ειρωνείες, όταν “καλωσόριζαν” την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Καστελλόριζο.
Και όταν πάλι σχολιάζοντας τα κενά της Ελλαδικής πολιτικής παιδείας λέγαμε ότι όπως είναι, είναι του χεριού της Τουρκίας, και ότι συνιστά “ορεκτικό” για τον Τουρκικό φασισμό, δεν πέρασαν και πολλές ημέρες, όταν ο ίδιος αξιωματούχος, το αντέγραψε και αυτό, μιλώντας για “μεζέ”.
Σκέφτομαι όμως, ότι οφείλουμε να αλλάξουμε πεδίο. Να κάνουμε μια πρόταση συγκεκριμένη, η οποία πέραν του ανθρωπισμού, θα αποκαλύπτει τις πτυχές του θαλασσοπνίχτη Τουρκικού φασισμού και ρατσισμού. Ο λόγος για τις εντός του Τουρκικού εδάφους, διάσπαρτες μύριες όσες Μόριες. Οι οποίες αντί να αποκτούν διάφορες νέες κόρες Μόριες στα Ελληνικά νησιά, μετά μολύνσεων, όπως από μηνών προβλέψαμε ότι θα συμβεί, μπορούν να μετατραπούν με ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα μετατροπής σε νέες δομές υποδοχής προσφύγων και πιστοποίησης, με εξασφαλισμένη τη χρηματοδότηση και με την πλήρη Ευρωπαϊκή υγειονομική και αστυνομική εποπτεία, κατά τη λειτουργία.
Δικός τους φίλος είναι ο Γερμανός Πρόεδρος της Βουλής που πρόσφατα πρότεινε, όσα εμείς από πολλών μηνών προτείναμε και γράφαμε, περί της κατασκευής δομών υποδοχής και ταυτοποίησης προσφύγων και μεταναστών, εκτός εδαφών των Ευρωπαϊκών κρατών, και εμμέσως πλην σαφώς, εντός του Τουρκικού εδάφους.
Μόνο που λέγαμε και λέμε, απευθείας εντός των Τουρκικών εδαφών, αρχής γενομένης από το Παζάρ Κουλέ [1], 5 λεπτά από την Αδριανούπολη (βλέπε pdf "Εμείς και ο Ερντογάν", Γ΄ Έκδοση).
Απορώ με τον εργοστασιάρχη και παραγωγό προσφύγων και μεταναστών και υψηλό διακινητή, κύριο Eρντογάν. Πιο πολύ όμως απορώ με την Ευρώπη που ανέχεται να της συμπεριφέρεται σαν ο προαγωγός της.
Νομίζω ότι η Ε.Ε. οφείλει όχι μόνο να υιοθετήσει την πιο πάνω πρόταση του Σόιμπλε, αλλά και να ζητήσει να ασκήσει δια των οικείων οργάνων, τον έλεγχο των εντός του εδάφους της Τουρκίας ευρισκόμενων προσφυγικών, όσο και μεταναστευτικών πληθυσμών.
Επειδή δε η προσοδοφόρα αυτή Τουρκική δράση φιλοδοξεί να επεκταθεί προς Λιβύη μεριά, με τη λειτουργία παραρτήματος εμπορίας Αφρικανών προσφύγων και μεταναστών, η Γηραιά Ήπειρος οφείλει να ζητήσει από τους διασωθέντες πρόσφυγες και μετανάστες, όσους δηλαδή δεν έχουν πνιγεί στο Αιγαίο είτε στη Μεσόγειο, και άρα διατελούν εν ζωή, να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), για όσα δεινά υπέστησαν αλλά και όσους κινδύνους για την υγεία τους εγκυμονούν οι θαλάσσιες, επί Τουρκική δουλεμπορική αμοιβή, διακινήσεις.
Και ας προβλέψει η Ευρώπη για τη στάση τους αυτή, ένα ταμείο ανταμοιβής: Πολιτικό άσυλο και εργασία για τους πρόσφυγες και επταετή βίζα για τους προσφεύγοντες στο ΕΔΔΑ μετανάστες.
Η προβλεπόμενη από το καταστατικό του ΕΔΔΑ ταχύτατη εκδίκαση των προσφυγών, με έκδοση αποφάσεων και ασφαλιστικών μέτρων [2] απαγόρευσης στην Τουρκία να διακινεί πρόσφυγες και μετανάστες, μπορεί να κόψει με το μαχαίρι το βήχα του ερντογάν. Επιπλέον η Ευρώπη από κοινού με την Ελλάδα, να επιβεβαιωθούν ως ανθρωπιστικές πολιτισμικές οντότητες, κάνοντας ένα μεγάλο, όσο και αναγκαίο βήμα, προς τον ανθρωπισμό.
Μπορεί ο τετραγωνισμός του κύκλου να είναι ένα από τα τρία κλασσικά άλυτα προβλήματα, όμως όταν πρόκειται για φαύλο κύκλο, και κυρίως όταν πρόκειται για την πολιτική, αυτή την πολύ σπουδαία κατά τον Δημόκριτο τέχνη, τότε δεν είναι άλυτο ούτε καν το επί δεκαετίες παραμένον άλυτο Τουρκικό ζήτημα.
Απέναντι στο ζήτημα αυτό η πολιτική Ευρώπη, όπως επίσης η αντίστοιχη Ελλάδα, χρειάζονταν ένα γερό μυαλό. Ένα τετράγωνο, όπως λέγεται, μυαλό. Εξ ου και η τετράγωνη λογική. Η οποία όμως απουσιάζει, παλαιόθεν.
Και η οποία μπορεί να επιστρέψει, όχι μέσα από κάποια θεία επιφοίτηση αλλά από τη στήριξή μας απέναντι στους αγώνες των ιστορικών λαών της περιοχής για Ελευθερία και Δημοκρατία. Αρχές και αξίες που όχι μόνο αποτελούν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών αλλά όλης της ανθρωπότητας, πλην της φασιστικής Τουρκίας.
Εικόνα: Πίνακας του Σύρου ζωγράφου Abdalla al Omari. Μεταξύ των άλλων προσφύγων διακρίνονται, ο Ερντογάν και η Μέρκελ.
* Ο Χρήστος Κηπουρός διετέλεσε Βουλευτής Έβρου (1993-2000).
[1] Κείμενο των συγγραφέων, Hotspot στο Παζάρ Κουλέ, Θράκη 17 Μαρτίου 2020, βλ. pdf "Εμείς και ο Eρντογάν", Γ΄ Έκδοση, Θράκη 2020.
[2] Δήλωση των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου, Λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά της Τουρκίας, 17 Απριλίου 2020, βλ. pdf "Εμείς και ο Eρντογάν", Γ΄ Έκδοση, Θράκη 2020.
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου