Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά ξεχαστήκαμε… Να, λίγο ο κορωνοιός, λίγο η θάλασσα ξεχαστήκαμε…
Όμως κάτι συνέβη προ ημερών και μου θύμισε το χρέος. Χρειάστηκε να πάρω ένα ταξί. Κάλεσα στο τηλεφωνικό κέντρο:
– Παρακαλώ θα ήθελα ένα ταξί στη Νέα Χηλή, οδός Κ... για την πόλη.
Για δευτερόλεπτα επικράτησε μια σιγή και μετά ακούω μια νεαρή φωνή να μου λέει:
– Τη Χηλή εννοείτε (μάλλον η συνομιλήτριά μου δεν ήταν σίγουρη).
Ναι, τη Νέα Χηλή εννοώ… Σκέφτηκα ότι - χάριν συντομίας - πάψαμε να χρησιμοποιούμε το πρώτο συνθετικό Νέος - Νέα - Νέο… Όμως οι πρόσφυγες πρόγονοί μας ονόμασαν τις νέες τους πατρίδες με το όνομα της παλιάς πατρίδας, για να μη ξεχαστεί. Απλά πρόσθεσαν μπροστά και το επίθετο Νέος: Νέος Μαΐστρος, Νέος Σκοπός, Νέο Σιδηροχώρι, Νέα Σμύρνη, Νέα Σάντα, Νέα Σαμψούντα, Νέα Χηλή… Εκείνοι δε ξέχασαν. Χρέος δικό μας είναι να μη ξεχάσουμε την ιστορία τους…
Και κάπως έτσι είπα να γράψω δυο λόγια, ως ένα «μνημόσυνο» καθώς τον προηγούμενο μήνα η Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης συμπλήρωσε 96 χρόνια από τη δημιουργία της.
Η Νέα Χηλή για πρώτη φορά συναντάται σε επίσημο έγγραφο ως οικισμός τον Αύγουστο του 1924 (ΦΕΚ 194Α-14/08/1924). Με το ίδιο ΦΕΚ θα γίνει η σύσταση του Δήμου Αλεξανδρουπόλεως και ο οικισμός της Νέας Χηλής θα ενσωματωθεί στο νέο Δήμο.
Κατά καιρούς έχω γράψει διάφορα για τη Νέα Χηλή:
- Νέα Χηλή: Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία…
- Από το Ουτς Κουρναλί στη Νέα Χηλή
- Η καταγραφή της ιστορίας της Νέας Χηλής συνεχίζεται… Ένας νέος Δήμος γεννιέται και μικρόν Χωρίον στα δυτικά του
- Σχολείο, Εκκλησία και Νερό ζητούσαν οι κάτοικοι της Νέας Χηλής, τότε…
- Η Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης έχει τη δική της ιστορία…
- Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης: Αναμνήσεις που ξεθωριάζουν σαν παλιά φωτογραφία
- Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης, ο πάλαι ποτέ κυνηγότοπος των Αθηναίων
Στο σημερινό αφιέρωμα θα ήθελα να προσθέσω απλά μόνο μια φωτογραφία. Και ένα δημοσίευμα, που κατά σύμπτωση αφορά το έτος 1924 και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι κάτοικοι τους πρώτους μήνες από την εγκατάστασή τους.
 |
| Από τους τελευταίους κατοίκους της Νέας Χηλής, εν ζωή το 2007 Οι ρίζες... |
Αυτοί που κοιμήθηκαν Μαυροθαλασσίτες νοικοκυραίοι και ξύπνησαν ξεριζωμένοι στη νέα πατρίδα. Δύσκολη, πολύ δύσκολη η ζωή τους… Τι ήταν ο τόπος που επιλέχθηκε για να ξαναχτίσουν τη ζωή τους; Έρημος τόπος, περάσματα ζώων και πτηνών, θάλασσα και έλη, πολλά έλη. Η ελονοσία θέριζε τους πρόσφυγες. Δεκάδες πέθαιναν καθημερινά. Πολλοί άρχισαν να εγκαταλείπουν τον οικισμό γι΄ άλλα χωριά και πόλεις…
Ήταν τόσο μεγάλο το πρόβλημα που η πολιτεία αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια σύσκεψη στις 15 Δεκεμβρίου 1924, παρουσία του Γενικού Διοικητού Θράκης Π. Κουρτίδη και υπηρεσιακών παραγόντων όπως ο Νομάρχης, ο μηχανικός του Δήμου Αθανασιάδης, ο Νομίατρος Β. Πασχάλης και ο Διευθυντής εποικισμού Σταύρος Κισάγιαζλης. Πάρθηκαν κάποια μέτρα όπως η αποξήρανση των ελών και η αποστολή ειδικού νοσοκόμου ο οποίος θα παρέμενε διαρκώς στη Νέα Χηλή για να παρακολουθεί το οξυμένο πρόβλημα…
Και τα έλη αποξηράνθηκαν και ο ελώδης πυρετός αντιμετωπίστηκε και η γη καλλιεργήθηκε και πρόσφερε τα αγαθά της σε όσους αποφάσισαν να ριζώσουν σε τούτον το μικρό τόπο. Το είπαν χωριό, το είπαν οικισμό και συνοικισμό, μα για εκείνους ήταν η νέα πατρίδα, το νέο σπιτικό, το χωριό τους, η Νέα Χηλή…
Είπα, δε θέλω να γράψω κάτι παραπάνω. Απλά μια φωτογραφία και δυο λόγια γι΄ αυτούς που περπάτησαν στο χώμα της Νέας Χηλής και ζυμώθηκαν μαζί της, γι΄ αυτούς που την αγάπησαν, γι΄ αυτούς που έσμιγαν δίπλα στη λαγκάδα της και ονειρεύτηκαν, γι΄ αυτούς που ερωτεύθηκαν δίπλα στην αρμύρα της θάλασσας και που άκουσαν το χτύπο της καρδιάς τους στην ερημιά του Κοκκινόβραχου, για όλους τους νικητές της ζωής…
Χρόνια πολλά Νέα Χηλή. Είθε να πορεύεσαι μαζί με τους νεότερους κατοίκους σου με ευημερία και πρόοδο, εις το διηνεκές!
Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)
[post_ads]
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου