5 χρόνια κρίσης κι ακόμη να βρούμε μία διέξοδο. Άλλες χώρες πρόλαβαν να μπούνε και να βγούνε από τα Μνημόνια κι εμείς ακόμη συζητάμε για καινούριο Μνημόνιο που δεν θα λέγεται Μνημόνιο αλλά θα λέγεται «Μήτσος» ή κάπως αλλιώς.
Τι περισσότερο έχουν οι άλλοι λαοί; Προφανώς όρεξη για δουλειά καθώς όταν βλέπουν μπροστά τους τα δύσκολα πέφτουν με τα μούτρα στην παραγωγή και στη δημιουργικότητα (και οι επενδυτές αξίζει να δώσουν κεφάλαια σε αυτούς) κι όχι στο κουτσομπολιό, στις κατηγορίες των άλλων και στο «στήσιμο κρεμάλας» στο Σύνταγμα. Όπως και οι Γερμανοί οι οποίοι επάνω στα συντρίμμια της χώρας τους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ηττημένοι και (δικαίως) ταπεινωμένοι για τα εγκλήματά τους έκατσαν και δούλεψαν μέρα – νύχτα και έφτιαξαν τη σημερινή Γερμανία που ξέρουμε. Προφανώς οι άλλοι λαοί έχουν καταφέρει να λύσουν σε μεγάλο βαθμό τα ψυχολογικά τους προβλήματα όταν εμείς τα έχουμε για πρότυπο και μάλιστα… τα βάζουμε και στη Βουλή!
Πότε θα βγούμε από το Μνημόνιο που θα έχει άλλο όνομα; Αφήστε τους επιστήμονες και τον Σταρ Βαρουφάκη και ακούστε εμένα: ΠΟΤΕ! Ο ελληνικός λαός είναι γεννημένος για μιζέρια και Μνημόνιο, για γκρίνια και κακομοιριά, δεν θέλει δουλειές, δεν θέλει ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας, δεν θέλει επίπεδο ζωής και δυτικό πολιτισμό, θέλει βαλκάνιες και τριτοκοσμικές καταστάσεις, θέλει παραμύθια για να ικανοποιεί τα ψυχολογικά του κενά και τουμπερλέκια, όχι για να «χορεύουν οι αγορές» αλλά να χορεύει ο ίδιος σα την αρκούδα.
Δεν ονειρεύεται τον εαυτό του σαν ένα σύγχρονο δυτικό πολίτη, πετυχημένο και φτασμένο μέσω της εργασίας και της δημιουργίας αλλά βλέπει τον εαυτό του σαν Κολοκοτρώνη ή σαν Τσε Γκεβάρα (ποτέ όμως σαν Καραγκιόζη) με λασπωμένα ρούχα στα βουνά και στα λαγκάδια να «κρεμάει» προδότες και να «διώχνει» ναζί. Όπου «προδότες» είναι όσοι δεν συμφωνούν μαζί του και όπου «ναζί» οι κακοί που του δίνουν ακόμη λεφτά για να ζει και γι’ αυτό και τους μισεί γιατί απλά τους έχει ανάγκη.
Μόνο που ο λαός αυτός είναι τόσο βλαξ που ενώ τη μία μέρα «κρεμάει τους προδότες» την άλλη μέρα είτε πάει να δουλέψει σε αυτούς (καθότι οι εργατικοί και δημιουργικοί άνθρωποι είναι τα αφεντικά και όχι οι φαντασιόπληκτοι επαναστάτες του φραπέ) αλλά και τους εκλέγει στη Βουλή (ακόμη και με «αντιμνημονιακά» κόμματα) ενώ τους «ναζί» που συνεχώς τους διώχνει από τη χώρα γράφοντας… νέες ένδοξες σελίδες δόξας και ηρωισμού, την άλλη μέρα βρίσκεται έξω από την πόρτα τους με απλωμένο το χέρι για δανεικά τα οποία αν δε του τα δώσουν ή αν του ζητήσουν όρους αποπληρωμής τους σκυλοβρίζει μέρα – νύχτα σε όλη την Οικουμένη!
Κι όπως λέει το ομώνυμο τραγούδι: «Κι εν τω μετα-ξύνομαι, ξύνεσαι, ξύνεται, ξυνόμαστε, ξυνόσαστε, ξύνονται και όλοι γενικά είναι στο ξύσιμο και σύννεφο πάει το βρίσιμο»! Προφητικό και αυτό. Το τραγούδησε πριν δεκαετίες ο Γιάννης Μηλιώκας.
Σωτήρης Μπουζάρας
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου